SPIEGELBEELD

SPIEGELBEELD

We hadden lekker gegeten in de drukke haven van Pigadia. De bedrijvigheid was vooral op de vele terrassen waar mensen in snel tempo hun verschillende gangen kregen voorgeschoteld. Voordat ik afrekende en we terugwandelden naar het hotel, moest ik even naar het ‘kleinste kamertje’,

Via een trappetje naar beneden kwam in aan op mijn bestemming. Niets vermoedend wilde ik in alle rust mijn Griekse gerstenat loslaten. Ik kwam daar echter tig-keer mezelf tegen. Hoewel ik het wel heel veel ‘mezelf’ vond maakte toch nog even een foto.

Na thuiskomst scrolde ik door mijn foto’s en met de herinnering aan de vakantie, de reflectie in de regenplassen van afgelopen zaterdag en mijn interesse voor opstellingen en (familie)patronen ontstond onderstaande blog; SPIEGELBEELD.

Soms kijk je in je eigen spiegel en zie je niet alleen jezelf.

Je ziet de blik van je moeder, de houding van je vader, de woorden van een vroegere leraar, of het gedrag van iemand die ooit belangrijk voor je was.

Zonder dat we het doorhebben, dragen we stukjes van anderen met ons mee; overtuigingen, angsten, patronen, trauma’s en verwachtingen. Soms hun onvervulde dromen.

Paarden reageren niet op de rollen die we spelen, maar op wat er onder ligt.

Wanneer je met een paard werkt, laat het dier feilloos zien wie er allemaal met jou meeloopt in het hier en nu. Ze maken je bewust van wat jij al te lang als normaal hebt beschouwd.

Waar komt je sterke gevoel van rechtvaardigheid vandaan? Of waarom vind je het moeilijk om goed naar een ander te luisteren, zonder oordeel, zonder direct aan te sluiten met je eigen verhaal. Misschien voel je ineens de druk van “altijd je best moeten doen”, of de neiging om onzichtbaar te blijven.

In dat moment nodigt het paard je uit om terug te keren naar jezelf, om te herkennen wat van jou is en wat je mag loslaten. Want neem van mij aan dat wij bewust en onbewust veel vast houden wat zich vroeg of laat ontpopt in hoofdpijn, hoge bloeddruk en soms uitmond in totale uitschakeling in de vorm van bijvoorbeeld depressie of burn-out.

Pas als je de verschillende stemmen in je spiegel leert herkennen, kan je weer zuiver kijken, vanuit je eigen kern.

Jij krijgt dan weer de regie over jouw leven en je bent niet meer de echo van anderen. Bovendien blijf jij herhalen en dragen wat jouw vorige generatie niet heeft opgeruimd?

Durf jij goed in de spiegel te kijken?

En nee, dat kijken hoef je niet alleen doen, dat mag je samen doen met de paarden. Ik begeleid je daar graag bij en zorg voor een veilige rustige plek waar reflectie en focus samenkomen.